به فتح هفت کشور سر برآرد

سر نه چرخ را در چنبر آرد

نه هر کس این دم اینجاگه برآرد

کسی باید که چون او سر برآرد

عشق تو گردست در زمانه برآرد

ز آدمیان قحط جاودان برآرد

رخصت آهی بده که تا دل تنگم

یک نفس آخر بدین بهانه برآرد

یارگی عشق تو چو تاختن آرد

[...]

نقشم‌کسی از سعی چه فرهنگ برآرد

نقاش مگر از صدفش رنگ برآرد

عمری‌ست که با کلفت دل می‌روم از خویش

خود را چه‌قدر آینه با زنگ برآرد

صد شام ابد طی شد و صد صبح ازل رفت

[...]