×
عطار » مختارنامه » باب هشدهم: در همّت بلند داشتن و در كار تمام بودن » شمارهٔ ۴۷
هرگاه که گوهر محبّت جویی
تا بُعد نجویی، به چه قربت جویی؟
چون نسبت خود درست کردی در فقر
نسبت یابی به هرچه نسبت جویی
۲ بیت
