گنجور

صائب تبریزی » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۵۱۰

 

به بوسی قانع از لبهای شکربار چون گردم؟

ازین قند مکرر سیر من یکبار چون گردم؟

ز بوی گل گرانی می کشد نازک نهال من

به چندین کوه غم بر خاطر او بار چون گردم؟

صائب تبریزی