آن غمزه چو رهزن شکیبایی شد

دل را سبب محبت‌افزایی شد

از همچو تویی به مصلحت بستم چشم

این مصلحتم باعث رسوایی شد

کدامین آتشین رخسار گرم خودنمایی شد؟

که اخلاص مغانی ملّتم، در جبهه سایی شد

به چشم از بس خیال آن کف پا نقش می بندم

بیاض دیده روشن سواد من حنایی شد

من شکّر سخن، پرورده ام با شیرهٔ جانش

[...]