شرم دار ایدل از این دهر رهائی تا چند

بیخودی تا به کی و بیهده رائی تا چند

نیست کار تو به سامان و کیائی به نوا

غره گشتن به چنین کار و کیائی تا چند

با چنین مال و بقائی و متاعی که تراست

[...]

ای دلبر شوخ بیوفائی تا چند

در هجر تو جان به بی نوائی تا چند

آخر بود این که جان بوصل تو رسد

این دل بغم و درد جدائی تا چند