گنجور

ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۱۱

 

ای شکر گفتار تو سرمایه روح

وی لعل گهر بار تو پیرایه روح

بیسایه بود روح ولیکن رخ تو

هم سایه روح امد و همسایه روح

ابن یمین