×
صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۶۶۸۵
بر زبان و دل چو کج باشد نبخشاید کسی
از دم عقرب گره جز سنگ نگشاید کسی
از ثمر شیرین نسازی گر دهان خلق را
سعی کن از سایه ات چون بید آساید کسی
جز شب و روز مکرر در بساطش هیچ نیست
[...]
۱۰ بیت