×
جویای تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۳۳۰
برخاک آنچه از مژهٔ ما چکیده است
صد آنقدر به دامن دل واچکیده است
صد چشمه ام ز هر بن مو جوش میزند
خون جگر ز دیده نه تنها چکیده است
پیوسته در نهاد زمین شور قلزم است
[...]
۶ بیت