گنجور

سنایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۷۷

 

روشن‌تر از آفتاب و ماهی گویی

پدرام‌تر از مسند و گاهی گویی

آراسته از لطف الاهی گویی

تا خود به کجا رسید خواهی گویی

سنایی