گیرم که ترا لطف الاهی آمد

در ملک تو ماه تا به ماهی آمد

در هر وطنی سرای و باغی چه کنی

میپنداری که باز خواهی آمد

بی روی تو در ماه سیاهی آمد

مرگت به جوانی و پگاهی آمد

خفتی نه چنان نیز که برخواهی خاست

رفتی نه چنان که باز خواهی آمد

گیرم که به تو لطف الهی آمد

در ملک تو ماه تا به ماهی آمد

در هر وطنی باغ و سرائی چکنی

می‌پنداری که باز خواهی آمد

چو فقر اندر قبای شاهی آمد

به تدبیر عبیداللهی آمد