گفتم : بکنم دو دست کوتاه از تو

دل بر کنم ، ای صنم ، بیک راه از تو

اکنون چو برید خواهم ، ای ماه ، از تو

از جان کنم آغاز ، پس آنگاه از تو

شاد است همه عمر نکوخواه از تو

دشمن کور است گاه و بیگاه از تو

عیش خوش ما بی تو ندارد آبی

سلطان وجود لوحش الله از تو

من بیدل بعمر خود ندیدم یک نگاه از تو

نمیدانم چه عمرست این؟ دریغ و درد و آه از تو!

همان روزی که گشتی پادشاه حسن، دانستم

که داد خود نخواهد یافت هرگز دادخواه از تو

مکش هر بی گنه را، زان بترس آخر که در محشر

[...]

بخدا میبرم پناه از تو

که شد آیینه ام سیاه از تو