عیش و طرب جهان فانی همه هیچ

وین گفت و شنید و نکته دانی همه هیچ

گیرم که هزار سال مانی بمراد

یکروز که نامراد مانی همه هیچ

اندوه جهان و شادمانی همه هیچ

سرمایهٔ روزگارِ فانی همه هیچ

یاد این سخن از تجربه کاران دارم

غیر از غم یار جاودانی همه هیچ