گنجور

مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۷۹

 

ای نفس چو برگ کامرانیت نماند

خو با غم کن که شادمانیت نماند

عیشی و جوانی و خوشت وقتی بود

آن عیش گذشت و آن جوانیت نماند

مجد همگر