افسوس که ایام جوانی بگذشت

دوران نشاط و کامرانی بگذشت

تشنه به کنار جوی چندان خفتم

کز جوی من آب زندگانی بگذشت

در غصه مرا جمله جوانی بگذشت

ایام به غم چنان که دانی بگذشت

در مرگ خواص، زندگانی بگذشت

عمرم همه در مرثیه خوانی بگذشت

دردا که به هرزه زندگانی بگذشت

وندر شب غم روز جوانی بگذشت

افسوس که عمرم که ازو هر نفسی

صد جان ارزد به رایگانی بگذشت

افسوس! که ایام جوانی بگذشت

سرمایهٔ عیش جاودانی بگذشت

تشنه به کنار جوی چندان خفتم

کز جوی من آب زندگانی بگذشت

ما را به امید زندگانی بگذشت

دور از رویت دور جوانی بگذشت

با این همه تازه رو و خوش می‌باشم

کاخر عمرم به مهربانی بگذشت

افسوس که موسم جوانی بگذشت

و ایام نشاط و شادمانی بگذشت

زین پس همه عالم ار مسلم شودم

خاکش بر سر چو زندگانی بگذشت

هر کس که از این عالم فانی بگذشت

وز عادت و رسم این جهانی بگذشت

آن دم بحیات جاودانی پیوست

تا ظن نبری که زندگانی بگذشت

باز آی که موسم جوانی بگذشت

ایام نشاط و کامرانی بگذشت

بگذشتی و جان دردمندم می گفت

غافل منشین که زندگانی بگذشت

ایام نشاط و شادمانی بگذشت

دوران مراد و کاردانی بگذشت

فریاد که عمر و زندگانی بنماند

هیهات که عالم جوانی بگذشت