ای باد اگر سوی بدخشان گذری

زنهار بر آن ماه درخشان گذری

گویی چه شود گر چو خور آسان آسان

یک بار دگر سوی خراسان گذری

گر از همه کس بلطف و احسان گذری

آسوده کی از حسود نادان گذری

چون خار رهت گیرد و چون سگ بگزد

هر چند ازو کشیده دامان گذری

کوش تا سیراب از بحر تماشا نگذری

همچو موج هرزه گرد از روی دریا نگذری

گر ز گمراهی رهت بر شهر درمان اوفتد

تا توانی بر شبستان مسیحا نگذری

لخت لختم تشنه دیدار تست ای برق غم

[...]