×
جامی » دیوان اشعار » واسطة العقد » رباعیات » شمارهٔ ۲۳
وای دل آن که دلستانش برود
وز باغ نظر سرو روانش برود
گفتی که به رفتنم رضا ده هیهات
چون زنده رضا دهد که جانش برود
۲ بیت