گنجور

صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۹۱۶

 

خوش آن گروه که تن راز عشق جان سازند

زمین خویش به تدبیر آسمان سازند

جماعتی که به تن از جهان جان سازند

به تخته پاره ای از بحر بیکران سازند

چه فارغند ز اندیشه شراب وکباب

[...]

صائب تبریزی