×
        
        
    
                فیض کاشانی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۸۷
از می لعل لب و نوش دهانت مستم
وز شکر خنده و تقریر و بیانت مستم
مستی من ز لب لعل تو امروزی نیست
سالها شد که ز صهبای لبانت مستم
نه همین مستیام از دیدن روی تو بود
[...]
                                ۷ بیت
                            
                            
                            