×
امامی هروی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۳
ای دل غم این جهان بیهوده مخور
بیهوده نهای غمان بیهوده مخور
چون بوده گذشت و نیست نابوده پدید
خوش باش و غم جهان بیهوده مخور
۲ بیت