×
صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۸۵۷
خط سر زد و تغافل او همچنان بجاست
گل کوچ کرد و گوش کر باغبان بجاست
ایمن مشو ز خصمی تیغ زبان که شمع
در بوته گداز بود تا زبان بجاست
کو سینه ای که داغ عزیزان ندیده است؟
[...]
۸ بیت