گنجور

انوری » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۷۷

 

دلبر چو ز من قوت روان باز افکند

دل صحبت من بدان جهان باز افکند

صبر از پی دل هم شدنی بود ولیک

روزی دو سه از برای جان باز افکند

انوری