گنجور

صائب تبریزی » دیوان اشعار » مطالع » شمارهٔ ۲۵۶

 

دلم چون برگ بید از حرف بی هنگام می لرزد

چو عقل طفل بیند بر کنار بام، می لرزد

صائب تبریزی