×
صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۸۱۰
باشد ز زلف آن رخ چون لاله بی نیاز
از دامن است شعله جواله بی نیاز
ماه تمام رابه معرف چه حاجت است ؟
آن حسن کامل است ز دلاله بی نیاز
از خط گزیر نیست رخ همچو ماه را
[...]
۱۰ بیت