ای خواجه چرا بی‌پر و بالم کردی

بر بوی ثواب در وبالم کردی

از توبرهٔ تو جو ندزدیدم من

از بهر چه جرم در جوالم کردی

از دوری خود، بی پر و بالم کردی

دانسته گرفتار ملالم کردی

رفتی ز نظر، ولی نرفتی از یاد

دیوانه سودای محالم کردی

خشنود به مژده وصالم کردی

ناآمده، مشتاق جمالم کردی

وصل چو تویی مرا نیاید باور

دیوانه سودای محالم کردی