×
صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۵۷۱
مکن از بخت شکایت که وبالش میبود
پای طاووس اگر چون پر و بالش میبود
چون ثمر دست به رعنایی اگر میافشاند
لاف آزادگی از سرو حلالش میبود
گر برون نامدی از پرده جمالش، عالم
[...]
۷ بیت