دل رفت بَرِ کسی که سیماش خوشست

غم خوش نبود ولیک غمهاش خوشست

جان میطلبد نمیدهم روزی چند

در جان سخنی نیست، تقاضاش خوشست

تنها نه همین خنده و سیماش خوشست

خشم و سخط و طعنه و صفراش خوشست

سر خواسته من گر بدهم یا ندهم

سر را که محل نیست تقاضاش خوشست