×
عطار » مختارنامه » باب دوازدهم: در شكایت از نفس خود » شمارهٔ ۳۴
مسکین دل من تخم طلب کاشته بود
عمری عَلَمِ عِلْم برافراشته بود
از هرچه که پنداشته بود او همه عمر
فی الجمله چه گویم، همه پنداشته بود
۲ بیت