گنجور

اوحدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۹

 

دی باد صبا ز خاک بر داشت سرم

آن نامه بیاورد و بر افراشت سرم

گفتم که: ببوسم و نهم بر سینه

خود دیده رها نکرد و نگذاشت سرم

اوحدی