گنجور

جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۵۷

 

دل نیست دل تو سنگ خاراست مگر

زلف سیهت مایه سوداست مگر

خطّی که به گرد ماه رویت پیوست

گر شک نکنم دود دل ماست مگر

جهان ملک خاتون