آهو بودی پلنگ ب دساز مگرد

گرگ آشتیی بکن سر افراز مگرد

دانی که دلم ز عشق تو نیمه نماند

چون آمده‌ای ز نیمه ره باز مگرد

دوش آمد و گفت: گِردِ اِعزاز مگرد

خواری طلب و دگر سرافراز مگرد

میدان که تو سایهٔ منی خوش میباش

هرجا که روم از پی من باز مگرد

واقفی، بر در مجاز مگرد

رخ نهادی به تیر باز مگرد