چون تو با صدق در نماز آیی

با همه کام خویش باز آیی

در هر عمری دمی که دمساز آیی

آن هم بدوصد کرشمه و نازآیی

وانگه که شوی رنجه نیایی بر من

چندانکه بپرسمت که کی بازآیی؟

گر زمانی به ترک تاز آیی

بروی تا به عرش و باز آیی

گر زمانی به ترکتاز آیی

بروی تا به عرش و باز آیی

گر زمانی به ترکتاز آیی

بروی تا به عرش و باز آیی