×
        
        
    
                فیض کاشانی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۲۲
ز خویش دست نداریم هرچه بادا باد
سری ز پوست بر آریم هرچه بادا باد
اگر چه تخم محبت بلا ببار آرد
ببوم سینه بکاریم هرچه بادا باد
گذر کنیم ز جان و جهان بدوست رسیم
[...]
                                ۹ بیت
                            
                            
                            