گنجور

حکیم نزاری » غزلیات » شمارهٔ ۱۱۷

 

مرا شدن به تماشای یار مصلحت است

ز هر مصالحم این اختیار مصلحت است

عقوبتم مکن ای یار مهربان به گناه

که یار اگر بکشد حیف یار مصلحت است

به باغ رفتن و می خوردن وطرب کردن

[...]

حکیم نزاری