×
جویای تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۶
آن کس که به کُدیه روزگارش گذرد
در روسیهی لیل و نهارش گذرد
عار از طلب آن را که نباشد چون ماه
از کاسهٔ همسایه مَدارش گذرد
۲ بیت
