خبرم شده ست کامشب سر یار خواهی آمد

سر من فدای راهی که سوار خواهی آمد

به لب آمده ست جانم، تو بیا که زنده مانم

پس ازان که من نمانم، به چه کار خواهی آمد؟

غم و غصه فراقت بکشم چنان که دانم

[...]

گفتم که به یاد یار خواهی آمد

یا خون شده در کنار خواهی آمد

نه زان اثری نه زین نشانِ نظری

ای دل، توکجا به کار خواهی آمد؟