گنجور

مجیرالدین بیلقانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۳۴

 

خوش است حسن تو تا دل ز یار بستاند

چو دل ستد ز دل و جان قرار بستاند

تویی و عشوه آن روی چون بهار که او

خراج نیکوی از نوبهار بستاند

غمت به هر دو جهان چون دهم که سرد بود

[...]

مجیرالدین بیلقانی