گنجور

جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۹۴

 

وقتست که باغ را به بار آید گل

وز سرو قد تو در کنار آید گل

با خار فراق حالیا می سازیم

دانیم یقین کز پی خار آید گل

جهان ملک خاتون