×
جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۹۴
وقتست که باغ را به بار آید گل
وز سرو قد تو در کنار آید گل
با خار فراق حالیا میسازیم
دانیم یقین کز پی خار آید گل
۲ بیت
