گنجور

اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۳۵

 

مرا مجال نباشد که: یار او باشم

مگر همین که: به دل دوستار او باشم

اگر بهر دو جهانش بها کنم یک موی

هنوز در دو جهان شرمسار او باشم

مرا به زهد و نماز و ورع چه میخوانی؟

[...]

اوحدی