×
کمالالدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۷۷
یاری که از او بسی جفا دیدستم
زآن پس که از او چه رنجها دیدستم
دی حال دل خویش بدو میگفتم
گفتا تو کهای؟ مَنَت کجا دیدستم؟!
۲ بیت
