صد شکر که یادت همه از یادم برد

وین هستی موهوم ز بنیادم برد

گفتم که دمی گریه کنم آهم سوخت

رفتم که دمی آه کشم بادم برد

آخر غم او ازین غم آبادم برد

با جان حزین و دل ناشادم برد

هر قطره که دیده‌ام فشاند آخر کار

جمع آمد و سیلی شد و بنیادم برد

چون فلک خواهد غمی از جان ناشادم برد

آورد پیشم غمی را کآن غم از یادم برد