یک چند به کودکی به استاد شدیم

یک چند به استادی خود شاد شدیم

پایان سخن شنو که ما را چه رسید

از خاک در آمدیم و بر باد شدیم

یک‌چند به کودکی به استاد شدیم؛

یک‌چند ز استادی خود شاد شدیم؛

پایان سخن شنو که مارا چه رسید:

چو آب برآمدیم و چون باد شدیم!

یک چند به کودکی به استاد شدیم

یک چند به روی دوستان شاد شدیم

پایان حدیث ما شنو که چه بوَد

چون ابر درآمدیم و بر باد شدیم

سد بار خراب و باز آباد شدیم

ای بس که غمین شدیم و بس شاد شدیم

تا در کنف قید تو بردیم پناه

ازکش مکش زمانه آزاد شدیم