×
ازرقی هروی » رباعیات » شمارهٔ ۹۹
آن به که جهان را به دل شاد خوری
باده ز کف حور پریزاد خوری
پیوسته ز دست نیکوان باده خوری
باد است غم جهان، چرا باد خوری؟
۲ بیت
