ای در طلب لطف تو دریا تشنه

بر آب حیاتت گل رعنا تشنه

چون مردم چشم خویش تا کی باشیم

آب از سرِ ما گذشته و ما تشنه

ای لعل لبت به خون دلها تشنه

چشم تو به دیدار تو چون ما تشنه

هر دم چشمم به روی تو تشنه تر است

این طرفه که دریا شد و دریا تشنه.