گنجور

واعظ قزوینی » دیوان اشعار » ابیات پراکنده » شمارهٔ ۷۹

 

زر چو شد جمع، ز خود حادثه بر می آرد

آتش خرمن گل، بر سر هم ریختن است!

واعظ قزوینی