گنجور

قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۱۰۳

 

نی بی دم نایی از نوا بی‌برگ است

بی ملک و درم، شه چو گدا بی‌برگ است

گر سیم نباشد چه دهند اهل کرم؟

کم‌سایه بود درخت تا بی‌برگ است

قدسی مشهدی