مهره ی مهر چو از حقّه مینا بنمود

ماه من طلعت صبح از شب یلدا بنمود

گوشوار زرش از طرف بنا گوش چو سیم

گوئی از جرم قمر زهره ی زهرا بنمود

سرو را در چمن آواز قیامت بنشست

[...]

به هیئتی که دل انس و جان کباب نمود

گذر به جانب آن کشور خراب نمود

حسن ز حجره به سوی حسین شتاب نمود

تفحص الم قلب آن جناب نمود

به ناسزا دل زینب یکی کباب نمود

یکی به راس حین خارجی خطاب نمود