×
صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۳۳۱
از فسون عالم اسباب خوابم میبرد
پیش پای یک جهان سیلاب خوابم میبرد
سبزه خوابیده را بیدار سازد آب و من
چون شوم مست از شراب ناب خوابم میبرد
از سرم تا نگذرد می کم نگردد رعشهام
[...]
۱۲ بیت