گنجور

همام تبریزی » رباعیات » شمارهٔ ۱۷

 

ای زلف به تاب دوست تاب تو که راست

وی لعل خوشش برگ عتاب تو که راست

ای چشمش اگر سوال جان خواهی کرد

جز دادن جان دگر جواب تو که راست

همام تبریزی