×
صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۱۵۷
قربانیان شکفته به قصاب برخورند
چون پل بغل گشاده به سیلاب برخورند
جمعی که ره به چاشنی فقر برده اند
بر روی بوریا ز شکر خواب برخورند
صاف جهان به مردم خاموش می رسد
[...]
۹ بیت