گنجور

عطار » نزهت الاحباب » بخش ۱۴ - پشیمان شدن بلبل از عمر ضایع و در غفلت گذراندن

 

چون کنم دل را بصحرا افکنم

چند ازین خود را بغوغا افکنم

عطار
 

طغرای مشهدی » گزیدهٔ اشعار » ابیات برگزیده از غزلیات » شمارهٔ ۵۲۰

 

قطره چندی نصیب کام خشکم بیش نیست

چون صدف خود را اگر در قعر دریا افکنم

بر سرم گر افسر شاهی گذارد روزگار

چون کلاه لاله بردارم به صحرا افکنم

طغرای مشهدی